بازیگر سریال گاندو: امسال قطعا کم کار خواهم بود

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شهرزاد کمال زاده، پیرامون آخرین فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری و اجرا گفت: نوروز امسال در دو برنامه «تهران گرد» و «هفتاد و هفت» به عنوان مجری حضور داشتم، پیشتر سابقه اجرا را داشته ام و این موضوع برایم تازگی ندارد، اما برنامه تهران گرد به واسطه زنده بودن و فضای مسابقه‌ای خود برای من تجربه‌ای متفاوت و سخت بود که تاکنون آن را لمس نکرده بودم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

*** «گاندو ۲» با استقبال خوبی روبرو شده

وی پیرامون حضور در سریال تلویزیونی «گاندو ۲» ابراز کرد: در حال حاضر فصل دوم سریال گاندو را بازی کردم که خوشبختانه با استقبال خوبی روبرو شده است، البته فعلا ترجیح می‌دهم تا پایان سریال در مورد گاندو صحبتی نکنم و بگذارم وقتی که اثر در ذهن مخاطب ته نشین شد صحبت کنم.

***تمام دستورالعمل‌های بهداشتی در «گاندو ۲» رعایت شد

بازیگر سریال «گاندو» درباره تجربه فعالیت در دوران کرونا تاکید کرد: طبیعتا کار در شرایط کرونایی آسان نیست، این تجربه‌ای بسیار سخت است، اما ما تمام تلاشمان را انجام دادیم که تمامی دستورالعمل‌ها رعایت شوند، همیشه از بازیگران و عوامل گاندو تست کرونا گرفته می‌شد و همیشه سر صحنه پزشک حضور داشت تا بتوانند شرایط سلامتی عوامل را مورد ارزیابی قرار دهند. به هر صورت نمی‌توان تولید را متوقف کرد، اما می‌توان با رعایت بهداشت به کار‌ها ادامه داد.

وی درباره وضعیت سینما و تئاتر در سال جاری افزود: تا آنجا که می‌دانم سینما و تئاتر این روز‌ها با حفظ کامل دستورالعمل‌های بهداشتی به کارشان ادامه می‌دهند، هرچند مخاطبان زیادی وجود ندارند، اما همین ادامه فعالیت مثبت است. از سویی اکران آثار سینمایی و گا‌ها تئاتر در فضای مجازی هم خوب بوده و تا حدی توانسته خلاء تعطیلی سالن‌ها را جبران کند.

بیشتر بخوانید

چرا «گاندو ۲» نیمه کاره ماند؟ / امینی: سریال گاندو «دروغ» نبوده و نیست

***امیدوارم سریعتر کرونا ریشه کن شود

این بازیگر سینما و تلویزیون ادامه داد: قطعا مسئولین بهداشتی و فرهنگی کشور راهکار‌های خاصی را برای حفظ سلامت مردم و از سویی ادامه فعالیت مراکز هنری در نظر گرفته اند، اما شخصا امیدوارم که سریعتر بیماری ریشه کن شود و ما هم شاهد بازگشت شرایط عادی در سینما‌ها باشیم.

وی درباره فعالیت سینمایی خود در سال گذشته اضافه کرد: سال گذشته اکران فیلم سینمایی «اولین امضا برای رعنا» را پشت سر گذاشتم، به طور کلی سعی می‌کنم سالی یک کار در سینما داشته باشم، اما همان یک کار قابل دفاع و خوب باشد.

کمالزاده درباره کمرنگ بودن خود در سینما افزود: هیچ وقت به تعداد آثار نگاه نمی‌کنم، هیچ انتظاری هم از کسی و یا خود سینما ندارم، هیچکس به من دینی ندارد که بخواهم بگویم باید در سینما این کار را انجام دهم یا نه. شخصا ترجیح می‌دهم کار خوب را قبول کنم، زیاد به مدیوم آن اثر فکر نمی‌کنم، حال ممکن است آن اثر خوب در شبکه نمایش خانگی، سینما، تئاتر و یا تلویزیون باشد.

***امسال قطعا از همیشه کمتر کار خواهم کرد

وی در همین رابطه تصریح کرد: بعد از سالی که گذشت ترجیح می‌دهم در لحظه زندگی کنم، برای هیچ چیز از پیش برنامه ریزی نکرده و یا کاری را از پیش قطعی شده ندانم، قطعا از همیشه کمتر کار خواهم کرد، اما دوست دارم در کار‌های با کیفیت بازی کنم.

کمال زاده خاطرنشان کرد: سال گذشته به ما نشان داد که هیچ چیز قطعی نیست و ممکن است یک بیماری همه برنامه‌های زندگی را به هم بریزد، پس سعی می‌کنم در هر کاری که در لحظه به من پیشنهاد می‌شود زیست کنم و سعی کنم بهترینم را در آن کاراکتر ارائه دهم، برنامه کاری من برای سل ۱۴۰۰ همین است.

منبع:میزان

انتهای پیام/

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: سریال گاندو بازیگر زن سریال گاندو شهرزاد کمال زاده گاندو ۲

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۶۷۶۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قصه شهرت و پایانش رنگ کهنه‌گی نمی‌گیرد/ ترس‌ و تردیدهای یک ستاره

به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.

در این یادداشت آمده است:

«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.

افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.

موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.

طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.

تعامل و بده بستان‌های آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی ...» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی ...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی ...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسایلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.

برای افشاری به شهادتِ «چه کسی ...»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با ماموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.

«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی ...» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنه‌گی نمی‌گیرد.

کد خبر 6097465 آروین موذن زاده